Op 7 mei jl publiceerde de Club van Rome bijna geruisloos haar nieuwste rapport 2052: A Global Forecast for the Next Forty Years, by Jorgen Randers. De media deed er een week over om het rapport op te pikken. Ik deed er vervolgens nog een week over. Dat was wel anders toen zij veertig jaar geleden hun eerste klimaatrapport de wereld in bracht. ‘De grenzen aan de groei’ sloeg in als een bom. Voor het eerst werd duidelijk dat de economische groei gevolgen kon hebben, vooral voor het milieu. Als we zo zouden doorgaan, zouden over enkele jaren onze grondstoffen, en met name olie, uitgeput zijn. Toen een jaar later de olie-crisis begon, leek dit andermaal de conclusies van het rapport te bevestigen. Critici meenden dat de schrijvers veel te veel van een doemscenario waren uitgegaan. De mensheid is inventief; nieuwe technologieën zouden een ramp op tijd kunnen afwenden. En hoe accuraat waren de computermodellen waarvan het rapport als één van de eersten gebruik maakte?
Dit kennen we al. Ouwe koek. Heb je meer?
Hoe ziet het er volgens het nieuwste rapport in 2052 uit? Een greep uit de voorspellingen. De temperatuur zal blijven toenemen, tot 2.8 graden celcius in 2080. Klimaatverandering met extremere weersomstandigheden, zoals droogtes en overstromingen, is het gevolg. De zeespiegel zal gemiddeld met 36 centimeter stijgen en ’s zomers verdwijnt het poolijs. Omdat de permafrostbodems in het Hoge Noorden beginnen te ontdooien, komt methaangas vrij, wat weer voor verdere opwarming zorgt, waardoor nog meer permafrostbodems zullen smelten. Het is, volgens de auteurs, een zichzelf versterkende cirkel. Iedereen zal deze veranderingen merken en plaatselijk – zeker ook omdat de mensheid de grondstoffen heeft uitgeput – zal er achteruitgang zijn. Het probleem is vooral dat we te langzaam reageren op de verschillende crises. Politiek en bedrijven zijn gericht op de korte termijn, waardoor maatregelen om het tij te keren zo goed als uitblijven.
Oké. Maar waarom krijgt dit nieuwe rapport zo weinig aandacht?
Het is geen nieuws meer. Het is geen nieuws dat de mens één van de meeste destructieve dieren op deze wereld is, niet alleen voor anderen, maar ook voor zichzelf. Het is geen nieuws meer dat de grondstoffen opraken en dat het klimaat beïnvloed wordt (in welke mate dan ook) door menselijke acties. Het is geen nieuws dat er best oplossingen mogelijk zijn in de vorm van technologische vernieuwingen, een nieuwe balans tussen ecologie en economie en meer transparantie en gelijkheid in en op markten.
Mooie les, maar wat moet ik daarmee?
Precies: ook dat is een probleem. Niemand wil op zijn fouten gewezen worden. Zeker als er over die ‘fouten’ ook nog eens een hele discussie is. Want de temperatuurstijging wordt met ieder nieuw computermodel aangepast, voor sommige wetenschappers is het maar de vraag of de aarde opwarmt, (als dat al zo is) en welke gevolgen dat heeft voor de wereld en de mensen daarin. Probleem is dat deze zaken altijd met onzekerheid omgeven zijn. En dat het haast onmogelijk te bepalen is wat je daarin als individu voor rol speelt en wat voor verantwoordelijkheid je daarin hebt.
Waarom dan dit Blog-bericht?
Omdat ik toch wel geschokt was om bij mijzelf te merken dat ik pas na een week van de publicatie van het nieuwe rapport op de hoogte was, dat dit rapport zelf ook pas een week na publicatie in het nieuws kwam, en dat het gewoon is geworden, één van de vele nieuwsberichten, dat de wereld – waarschijnlijk – door toedoen van de mens vergaat.(overdrijving, hè 😉 ) One more fact of life. Misschien is het die gedachte ook wel geweest die mij op het idee van Overstroomd bracht: een toekomstig Nederland (of welk land ook maar) na zulke rampen veroorzaakt door klimaatverandering, een wereld die verdeeld is geraakt in twee kampen en waarin niet alleen de Natten de verliezers blijken te zijn.
Wil ik dat de lezer nu zijn of haar les heeft geleerd?
Nou nee. Want wat is ‘de’ les eigenlijk? Ik ben er zelf ook (nog) niet uit. Als ik naar de bevindingen van zo’n rapport kijk, denk ik vooral: hoe kan ik, zonder enige kennis van zaken, hier een gewogen oordeel over geven? Hoe weet ik wie ‘de’ waarheid spreekt, wat de juiste bronnen en cijfers zijn? Dat weet ik niet en kan ik ook niet weten. Intussen doe ik maar mijn best. Misschien weet jij, ja, jij lezer, wel veel meer hiervan dan ik. Dus nee, ik wil niet dat de lezer zijn les heeft geleerd. Al hoop ik stiekem wel dat je tot het einde van dit Blog-bericht hebt gelezen…
