De maand december

De laatste maand van het jaar.

December is altijd al een maand geweest die ik liever zag gaan dan komen. Op het Sinterklaasfeest na (maar dat is toch helemaal in het begin van de maand) is december mij een te donkere maand en van die zogenaamde feestdagen word ik ook niet erg vrolijk. Hoewel ik mijzelf geen zomermens kan noemen, mis ik het licht. Ik ben er al toe overgegaan extra Vitamine D te nemen, maar tot nu toe heeft dat nog niet het gewenste effect.

Goed. Je ziet in wat voor stemming ik ben. En de schuld ligt – natuurlijk – buiten mij. Maar wat ik wel op prijs stel van de maand december: het geeft de nostalgist/historica in mij de ruimte om eens lekker terug te blikken op het voorgaande jaar.

En dat was niet zomaar een jaar. Gedebuteerd bij Lemniscaat, drie andere publicaties, mijn coming out als schrijfster. Als je mij een jaar geleden had gezegd dat ik nu deze blog zat te schrijven, had ik je heel hard uitgelachen.

Soms zou ik wel een bezoekje aan professor Barabas willen brengen, in de teletijdmachine stappen en pakweg veertig jaar de toekomst in gaan. Hoe zou ik dan op dit jaar terugkijken? Wat betekent het op de lange termijn? Hoe bijzonder is bijzonder? Misschien vertel ik dan wel aan mijn kleinkinders ‘van dat ene jaar waarin jullie oma dacht dat zij een groot schrijfster ging worden.’ Misschien ook niet. Dat is het mooie aan de toekomst: je hebt geen flauw idee wat er gaat gebeuren, ze is volledig vrij.

En dat brengt me op het volgende: in december mag ik ook plannen maken voor het nieuwe jaar. Ik mag gaan bedenken wat ik zal gaan schrijven en ik mag dromen over toekomstige publicaties. De mogelijkheden zijn oneindig! Iets concreter: ik wil het tweede deel van Overstroomd, werktitel Onderstroom, gaan afschrijven, mijn eigentijdse jongerenroman (herschreven versie) werktitel Waar het licht binnenkomt aan mijn uitgever aanbieden, ik wil een workshop schrijven gaan organiseren met een goede schrijfvriendin, veel meer lezers en schrijvers en boeken ontmoeten en van hen genieten en leren, en ik wil proberen een werkbeurs aan te vragen bij het Fonds voor de Letteren zodat ik ook nog eens de boodschappen kan doen.

En dit zijn alleen nog maar de plannen van Eva de schrijfster!

Over een jaartje blik ik terug. Beloofd.

 

Een reactie plaatsen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.