Met dit keer drie te bespreken boeken:
Marjolijn Hof Een kleine kans
Dit boek werd mij door verschillende mensen aangeraden. Het is een klein boek over een groot thema: de angst voor verlies. Kieks vader is arts in allerlei gevaarlijke gebieden. Ze is doodsbang dat hij doodgaat. Hij kan een ziekte krijgen, een ongeluk, hij kan zelfs geraakt worden door een verdwaalde kogel! Als haar moeder haar geruststelt dat bijna niemand een dode vader heeft, krijgt ze een idee. Is iemand met een dode hond en een dode vader niet nog zeldzamer…?
In mooie, heldere taal vertelt Hof hoe Kiek de kans dat haar vader doodgaat zo klein mogelijk probeert te maken. Wat ik vooral sterk vond aan het boek is hoe bedrieglijk simpel het is. Hof neemt één emotie, angst voor verlies, en stelt die in haar vertelling centraal, bezien vanuit de ogen van het meisje Kiek. Het boek is ook verfilmd.
Anne Provoost De arkvaarders
Over dit boek heb ik mij op Twitter en Facebook al enthousiast uitgelaten. Ik kreeg het van John Schrijnemakers (De Leesfabriek is zijn initiatief). Het vertelt het verhaal van Noach en de zondvloed, maar dan vanuit een heel ander perspectief. Re Jana , haar vader en lamme moeder trekken uit angst voor het water de woestijn in. Daar wordt een groot schip gebouwd door de bouwheer en zijn zonen. Re Jana gelooft haar ogen bijna niet, maar het is echt waar. Het verhaal krijgt een spannende wending als de jongste zoon van de bouwheer, Cham, en Re Jana verliefd op elkaar worden, maar Re Jana is niet zijn wettige vrouw. Gaandeweg het verhaal wordt ook duidelijk dat er voor maar enkele uitverkorenen plek zal zijn op de Ark.
De Arkvaarders is geschreven in een rijke, poëtische, ietwat gedragen stijl, de Bijbel waardig. Dat zal niet iedere (jonge) lezer even makkelijk vallen, ook ik moest even inkomen, maar het maakt De arkvaarders wel tot een roman boordevol betekenis. Eveneens was ik onder de indruk van Provoosts vermogen om zich in te leven in zoveel duizend jaar geleden zonder anachronistisch over te komen (helemaal niet anachronistisch is volgens mij onmogelijk). Ze leidt de lezer beeldend langs de vele tenten, de werklui met hun gezinnen, naar de ark, door de ark en over het water tot de straf van de Onnoembare voorbij is. Het is een boek waar ik inspiratie van krijg.
Paul Biegel Het eiland daarginds
Het laatste boek is een gouwe ouwe. Voor mij in ieder geval: het stond in mijn boeken top tien uit 1992 (zie Jeugdherinneringen van een schrijver I). Ik was er al een tijdje naar op zoek, maar in een huis met rond de 3000 boeken kan er nog wel eens eentje, zeker een dunnetje, verdwijnen. In Maastricht bij De Slegte vond ik een nieuwe tweedehands en was heel blij. In Het eiland daarginds vaart Hoog-Keesje (zijn vader is vuurtorenwachter) naar een eiland waarvan niemand gelooft dat het bestaat. Hij zal ze wel eens laten zien. Maar als hij met zijn bootje aanmeert, komt hij op een plek die heel anders is dan hij had gedacht. Een land waar de mannen van ijzer zijn en de vrouwen van porselein…
Biegel stelt me ook twintig jaar later niet teleur. Net als toen griezelde ik met Hoog-Keesje mee, (niet in de laatste plaats door de prachtillustraties van Fiel van der Veen). Biegel vertelt met veel humor, maar de serieuze ondertoon maakt dat je alle avonturen volkomen serieus neemt en met Hoog-Keesje blijft meeleven.
En de volgende keer….
De twee jaar nadat Steef van Gorkum (gelezen)
Zus Sanne Parlevliet (bijna uit)
