Je kent het vast wel. Het is nog een paar maanden te gaan, je kijkt in je agenda, ziet dat de datum nog leeg is en zegt ja. Vervolgens kom je thuis van vakantie en zie je dat je een dag later meedoet aan een ‘cringe reading’; precies de avond voordat je weer aan de slag moet. Dus toog ik me op mijn laatste vakantiedag naar mijn zolderkamer om in mijn oude verhalenschriften te grasduinen.
Waar heb ik anderhalve maand geleden ja tegen gezegd? Een ‘cringe reading’ houdt in dat je uit oud (liefst ongepubliceerd en zo ruw mogelijk) werk voorleest, of nog beter, uit een smeuïg tienerdagboek en je daarbij tot achter je oren rood schaamt. Blijkbaar is dit gebeuren een groot iets in Amerika en als iets een groot gebeuren is in Amerika, nou, dan weet je het wel.
Maar hoe langer ik door mijn oude probeersels blader, hoe meer ik word geraakt door wat ik toen schreef. Niet dat ik stilletjes mezelf aan het bewonderen ben, er is genoeg om me diep voor te schamen. Ik lees tenenkrommende zinnen, zie hele alinea’s die beginnen met ‘ik’, en tel talloze pogingen om een Groot Historisch Werk te schrijven of een originele fantasywereld te verzinnen die helemaal klopt, echter vooral pseudomiddeleeuws is. Maar dat is het nu net: ik schaam me niet. Ik vind mezelf en wat ik vroeger schreef eigenlijk best wel… lief en aandoenlijk. En ook moedig en volhardend.
Dus als je me vanavond wilt zien voorlezen met een sentimentele glimlach op mijn gezicht, kom dan naar het Roffa Mon Amour festival in Rotterdam, gehouden bij het oude Hofpleinstation. Daarbinnen organiseert de Bored to Death book club de ‘cringe-reading’ van 19:30-20:30, voor de start van de laatste film van het festival ‘What they talk about when they talk about love’.
Zo, heb ik ook nog even reclame gemaakt. Niet slecht voor een laatste vakantiedag.
