Ondanks de uitstekende prikinstructie van het Voortplantingscentrum zaten mijn man en ik gisteravond toch naast elkaar op de bank naar een YouTube-filmpje te kijken getiteld ‘Orgulatron Injection’.
Het filmpje riep meer vragen op dan het antwoorden gaf. Het ondersteunde weliswaar de informatie die we van het ziekenhuis hadden gekregen, maar sprak de op mijn schoot liggende bijsluiter tegen. De naald werd namelijk niet met een hoek van 45 graden in de buik gestoken, aan de basis van de huidplooi.
Ik liet een nieuw filmpje draaien. Dit keer in het Spaans. Het maakte de zaak er niet makkelijker op. De naald werd met een hoek van 45 graden aan de basis van de huidplooi erin gestoken.
‘Zullen we anders bellen?’ zei mijn partner.
‘Op dit tijdstip?’ vroeg ik.
De hormooninjecties kun je het beste op een tijdstip toedienen waarop je thuis bent. Het moet namelijk altijd op hetzelfde tijdstip gebeuren. In de avond, voor het slapen gaan, is dan het handigst, aldus de arts. Even tevoren had mijn man mij al de eerste injectie van de dag, Menopur, gegeven. (Ik blijk liever geprikt te worden dan mijzelf te willen prikken.)
Ik wilde niet bellen naar de dienstdoende IVF-verpleegkundige. Niet voor zoiets kleins. Ik hoorde mezelf al.
‘Doe maar gewoon,’ zei ik.
‘Weet je het zeker?’
Ik keek even naar de naald. Er lag een druppel op de punt.
‘Ja, doe maar.’
Hij deed het.
