Ik ben moe.
Zo. Dat is eruit. De afgelopen weken waren leuk, spannend, bizar en bijzonder, maar deze week heeft de vermoeidheid toch echt toegeslagen. Wat ik nu eigenlijk wil doen is heel simpel: mijn laptop pakken, een pot thee zetten, een voorraad (slecht) voedsel inslaan en vervolgens mij op mijn zolderkamer opsluiten om te gaan lezen, schrijven, niksen, over de daken staren, maar eerst vooral te gaan slapen. En wie het waagt zijn hoofd maar in het trapgat te steken….
Maar ja. Als de schrijver niet van zich laat horen, dan verdwijnt het boek geruisloos uit de schappen. Om in de zee van debutanten (laat staan tussen al gevestigde auteurs) op te vallen moet je aanwezig zijn: op internet, en als het even kan ook in de traditionele media, zoals in de krant en op de radio. De ultieme promotie is vervolgens een tv-optreden, maar dat is maar weinig schrijvers beschoren.
Promoten. Promoten. Promoten.
Wat als je nu eens even helemaal niet jezelf wilt promoten? Wat als jezelf promoten dubbele gevoelens oproept? (En met deze blog promoot ik wéér mijzelf ;-)) Zijn er schrijvers die dit herkennen? En na de publicatie van een (eerste) roman compleet op zijn van al die (zelf)promotie?
Misschien haal ik hier nu zaken door elkaar. Ik promoot toch immers niet mijzelf, maar mijn boek. Ik wil dat mensen mijn boek(en) gaan lezen, dat ze mijn boek(en) gaan kopen. Maar promoten van boeken gaat niet zonder het promoten van de schrijvers van die boeken. Potentiële lezers/kopers kijken niet alleen naar het boek, maar ook naar de auteur. Wie is die persoon die dit boek heeft geschreven? Is hij/zij interessant? Een goede naam verkoopt óók.
Tja.
Laat ik na al mijn geklaag vooral niet ontkennen dat promotie ook léuk is. Het kan op een bepaalde manier verslavend werken, zelfs al heb je er gemengde gevoelens over. Een radio-optreden in Hilversum is bijzonder en spannend, geïnterviewd worden is eervol, streelt je ‘ego’ toch wel een beetje (zijn er daarom (kritische) recensies? Om de balans weer goed te krijgen? 😉 ), en geeft je de kans om te zeggen wat jij wilt zeggen. Mooier nog is dat je kennismaakt met allerlei mensen die net als jij gek zijn op schrijven en lezen. Die helemaal uit hun dak gaan bij de publicatie van een bepaald jeugdboek. Die uren staren op een plaat om Zwarte Piet te vinden. Kortom, je bereikt mensen. Dat is toch wat je als schrijver wilt? En misschien kun je zelfs wel voor sommige mensen echt iets gaan betekenen, allereerst door je boek(en), maar ook door je persoon.
Daar doe je het voor.
Maar vandaag…, vandaag sluit ik mij lekker op in mijn zolderkamer.