Er zijn een aantal vereisten voordat ik goed en wel geïnstalleerd ben op mijn zolderkamer.
Bob is het belangrijkst. Schrijven doe ik eigenlijk alleen nog maar op een computer en het liefst een draagbare. Op Bob staat muziek. Bij ieder verhaal hoort een playlist en zonder playlist kan ik niet goed werken. Op het moment bestaat de playlist uit Leonard Cohen, Creedence en de soundtrack van The Big Lebowski. Ten slotte heb ik water of thee nodig, al naar gelang het jaargetij (thee in de winter, water in de zomer). En dan is het een kwestie van doen. Dat kan inhouden dat ik verwoed aan het typen sla, maar het kan net zo goed zijn dat ik een kwartier over de daken naar buiten staar. Ik hoop altijd op het eerste, maar ik kom vaak op het tweede uit. Herschrijven verloopt in rustiger vaarwater. Dan staar ik minutenlang naar een en dezelfde zin om op het laatst toch wel (of niet) die komma te verwijderen.
Wat tref je nog meer aan op mijn schrijfwerkplek?
Ik had een inval vandaag. Ik kan nu wel een hoop gaan vertellen, maar misschien is het leuker om het te laten zien. In willekeurige volgorde volgen hier foto’s van wat er zoal op mijn zolderkamer is te vinden.
Natuurlijk kan mijn eerste leesboek niet ontbreken. De eend op de pot was zo’n boek dat ik letterlijk compleet heb stukgelezen. De ‘echte’ De eend op de pot is dan ook niet meer. May she rest in peace. Deze versie vond ik een aantal jaar geleden op een boekenmarkt in Den Haag (ja, die op het Spui).
Op een goede schrijverswerkplek ontbreken natuurlijk niet de boeken. Dit is één van de twee boekenkastjes die ik op zolder heb staan. Niet alleen staan er mijn (lievelings)boeken in, maar ook heb ik er mijn oude dagboeken staan en wat andere spulletjes. Spullen van vroeger maken me blij.
Hermes staat in de vensterbank waar hij over mij en mijn werkplek waakt. De God van onder andere de welsprekendheid en de boodschapper van de goden; wat wil je nog meer als schrijver?
Op de muren hangen foto’s, kaarten en andere afbeeldingen. Deze tekening van een jaren dertig model vond ik op een curiosamarkt in de East End in Londen. Ik zou ook heel graag ooit nog eens een ‘coronation dress’ krijgen…(hm, maar ik hoef niet gekroond te worden, hoor. Ik wil alleen de jurk)
Nog één foto dan: die van mijn kaartenrek. Als je goed kijkt kun je zien dat er wel het een en ander is veranderd in de afgelopen maanden. Er zijn flink wat nieuwe kaarten bijgekomen, andere zijn naar achter verdwenen of verstuurd. Alleen Annie kijkt nog altijd over mijn werkplek uit.
Zij en Hermes.
