Nog steeds ben ik vooral op ‘mijn’ eiland Voorne-Putten te vinden. Sinds 16 maart de wereld op slot ging, strandde ik in Spijkenisse. Dat bleek geen straf te zijn. Hier ben je zo buiten, de polder in, de natte slikken op, het water overheerst. De dijken meanderen door het oude cultuurlandschap, wegen voeren door middeleeuwse plaatsjes waar altijd wel een bakker open is. En de zee natuurlijk. Die is hier altijd dichtbij. Als de wind goed staat, ruik je hem.
Hoe bijzonder en leuk is het dat ik nu aan nieuw werk mag werken: mijn tweede reisgids, over mijn eiland en de andere Zuid-Hollandse eilanden, Goeree-Overflakkee en de Hoeksche Waard met Tiengemeten. In deze thuisblijfzomer ontdek ik mijn eigen achtertuin opnieuw. Ik heb al vele plannen, mijn camera heb ik gereed. Ik ben benieuwd wat de komende tijd me gaat brengen.
